Een schoolsluiting van een week, een gemiste toetsweek, twee weken kerstvakantie en een activiteitenweek verder, bevind ik me nu eindelijk in een relatief normale week. Ik gebruik bewust het woord ‘relatief’, want tot een week of twee geleden zaten er een hoop leerlingen thuis. Niet omdat zij zelf allemaal besmet waren, maar omdat zij in isolatie moesten nadat zij contact hadden met een besmet persoon. Klassen werden naar huis gestuurd of hadden de helft van de leerlingen fysiek in het lokaal en het online en hybride lesgeven trad wederom op de voorgrond. Toch hadden de derdeklasleerlingen van het Utrechts Stedelijk Gymnasium in de hierboven genoemde activiteitenweek geluk, want hun Franse activiteit kon plaatsvinden: theaterworkshops van een echte Franse acteur.
Voor de theaterworkshops heeft de sectie Frans de Franse acteur Jérôme Thibault uitgenodigd. Jérôme komt uit Bordeaux en door alle maatregelen in de weken voorafgaand aan de activiteit bleef het tot het laatste moment onzeker of hij überhaupt wel kon komen. Toen ik dit vervolgens met mijn eigen derdeklassers deelde, werd mij goed duidelijk hoe erg onze kinderen behoefte hebben aan dit soort sociale activiteiten. ‘Als dit niet doorgaat, hebben we helemaal niets meer om naar uit te kijken!’, zei een van mijn leerlingen. We hielden hoop – en terecht –, want op de maandag van de activiteitenweek startte Jérôme met zijn eerste groepen.
Al enkele weken voordat de workshops plaatsvonden, begonnen wij in de reguliere lessen Frans met het bestuderen van het toneelstuk. Het stuk speelt zich af in de kantine van een middelbare school. Een groep leerlingen gaat tijdens de pauze de strijd aan met hun surveillanten en maken ruzie met elkaar over verschillende problemen. Dat gaat van kwaad tot erger, met een pesterij tot gevolg. In de klas hebben wij als docent het stuk eerst opgevoerd voor de leerlingen en het stuk met hen vertaald. Daarna werden de rollen verdeeld, zodat de leerlingen het toneelstuk in halve klassen konden oefenen.
In de workshops zorgde Jérôme er op een enthousiaste manier voor dat de leerlingen op een laagdrempelige manier kennis konden maken met toneelspelen in het Frans. Voordat ze daadwerkelijk met het voorbereide toneelstuk aan de gang gingen, werden ze eerst opgewarmd met een serie introducerende activiteiten. Op die manier waren de leerlingen klaar om het stuk te spelen, inclusief bewegingen, emoties, gebaren en klein decor. Met Jérôme kwam het toneelstuk echt tot leven.
Aan het eind van iedere workshop hadden de meest enthousiaste en gemotiveerde leerlingen de mogelijkheid zich in te schrijven voor een masterclass. In deze tweedaagse masterclass werden de betreffende leerlingen vrijgeroosterd voor hun lessen en werd het toneelstuk, onder leiding van Jérôme, met hen geoefend en gefinetuned, zodat deze groep optimaal voorbereid was voor de (online) uitvoering! De twintig leerlingen uit de masterclass hebben het toneelstuk uitmuntend opgevoerd. Vol passie, emotie en in bijna perfect Frans. De sectie Frans is trots!
Naast dat dit een sociale activiteit is, draagt deze werkvorm ook enorm bij aan de vakinhoudelijke groei. Zo zijn leerlingen bezig met leesvaardigheid om het stuk te begrijpen, maar ook met vocabulaireverwerving, jongerentaal, zinsbouw en natuurlijk uitspraak. Dit is mooie bijvangst, want op de eerste plaats staat natuurlijk het plaisir waarmee leerlingen bezig zijn met het vak.
We zijn allemaal bezig met achterstanden en inhaaltoetsen, maar wat ben ik blij dat wij als vakgroep het theaterproject door konden laten gaan voor onze leerlingen. Ik hoop dat andere vakgroepen van de moderne vreemde talen dit soort activiteiten ook steeds meer zullen organiseren. Naast het leren uit een methode of het houden van mondelingen, is dit een hele andere manier waar de meeste leerlingen zichtbaar van genieten. Ondanks het feit dat wij in die week ook te maken kregen met een aantal besmettingen en quarantainegevallen, werd met creatieve oplossingen vooral heel veel mogelijk gemaakt en mocht corona de pret zeker niet drukken. Laten we nu maar hopen dat de klassen de komende tijd steeds completer zullen worden en dat we langzaam aan afscheid kunnen nemen van alle beperkingen, zodat dit soort activiteiten weer vanzelfsprekend worden, want soms voelt het net alsof we zelf in een groot pièce de théâtre zitten!
Jarrish Ramcharan, docent Frans
Deze bijdrage verscheen eerder op het blog van de Teachers in Residence van de Radboud Universiteit